Uchwała Nr ...............

Rady Miejskiej Kalisza

z dnia ........................

 

w sprawie odrzucenia zarzutów wniesionych do projektu "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Celtycka - Słowiańska"

 

 

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późniejszymi zmianami) oraz art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999r. Nr 15, poz. 139 z późniejszymi zmianami) w związku z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 z późniejszymi zmianami) uchwala się, co następuje:

§ 1

  1. Odrzuca się zarzut wniesiony w piśmie z dnia 3 listopada 2003 roku przez Państwa Bogdana i Beatę Bartosików, zam. w Kaliszu przy ul. Słowiańskiej, dotyczący działki o numerze ewidencyjnym 134/1 (obręb nr 148), opisanej w ww. piśmie zainteresowanego jako działka 134.
    Zarzut dotyczy lokalizacji projektowanej drogi głównej, oznaczonej na rysunku planu symbolem
    01KG.
  2. Uzasadnienie odrzucenia zarzutu, o którym mowa w ust. 1:
  3. Działka oznaczona numerem ewidencyjnym 134/1 będąca własnością Państwa Bogdana i Beaty Bartosik w przedstawionym po raz drugi na wyłożeniu do publicznego wglądu projekcie planu zlokalizowana została na terenie jednostki urbanistycznej oznaczonej symbolem 18MN z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. W sąsiedztwie tej jednostki zaprojektowano drogę oznaczoną na rysunku planu symbolem 01KG. Droga ta to ulica klasy "G" (główna). Jest ona elementem układu dróg ponadlokalnych. Pozwoli w przyszłości zapewnić dogodne powiązanie komunikacyjne południowych rejonów miasta, w tym osiedla "Celtycka - Słowiańska" z centrum i pozostałymi terenami miasta, a więc pełnić będzie funkcję komunikacyjnego połączenia międzydzielnicowego. Jej przebieg został wyznaczony obok działki oznaczonej numerem geodezyjnym 134/1 z uwagi na to, że jest to najdogodniejsze południkowe przecięcie ul. Słowiańskiej i ul. Celtyckiej, które to ulice obudowane są starą i sukcesywnie narastającą zabudową obecnie osiedla, a dawniej wsi Piwonice. W tym rejonie miasta nie ma innego (po obu stronach ulic Słowiańskiej i Celtyckiej) korytarza wolnych niezabudowanych gruntów, który mógłby zastąpić obecnie omawiany, w celach realizacji układu komunikacyjnego o znaczeniu ponadlokalnym. Problem ten był już rozpatrywany po pierwszym wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu. Wtedy to powtórnie analizowano możliwość zmiany przebiegu tej ulicy. Analizy wykazały jednak brak możliwości przeniesienia projektowanej drogi w inne miejsce przede wszystkim z uwagi na kolizje z istniejącą zabudową.

    Uwzględniono jednak część zarzutów poprzez zawężenie korytarza komunikacyjnego, a co za tym idzie odsunięcie się od istniejących zabudowań (od kilku do 10 metrów). W związku z powyższym wyznaczono minimalną (dozwoloną obowiązującym prawem) szerokość w liniach rozgraniczających omawianej drogi, która wynosi 25,0 m - zgodnie z art. 43 ustawy o drogach publicznych (Dz.U. Nr 71 z 2000 r., poz. 838). Przepisy ww. ustawy stanowią, iż odległość obiektów budowlanych od krawędzi jezdni drogi (o najwyższej kategorii) na terenie zabudowy powinna wynosić co najmniej 10 m. W przypadku istniejącego obiektu mieszkalnego na działce nr 134/1 odległość ta będzie większa od minimalnej, a linie rozgraniczające ulicy 01KG nie sąsiadują bezpośrednio z terenem działki. Odległość linii rozgraniczającej projektowanej drogi od istniejących zabudowań na działce nr 134/1 wynosi min. 8 metrów. Biorąc pod uwagę, że droga ta będzie wyposażona w chodniki i tereny zielone to odległość jezdni od zabudowań Państwa Bartosików znacznie przekroczy 10 metrów. Stało się tak na skutek omawianego wyżej zawężenia układu komunikacyjnego do 25 m i tym samym odsunięcia linii rozgraniczającej drogi głównej od zabudowań Państwa Bartosików. Nie znajdują zatem uzasadnienia zarzuty zawarte w piśmie Państwa Bartosików dotyczące naruszenia przepisów regulujących sprawy sytuowania dróg publicznych.

    Niemożliwa jest rezygnacja z projektowanej drogi głównej z uwagi na jej znaczenie dla całego układu komunikacyjnego miasta. Dla zapewnienia zmniejszenia uciążliwości hałasowych, wynikających z ruchu, który będzie odbywał się projektowaną drogą, wprowadzono zapisy o obowiązku ekranowania istniejącej w pobliżu drogi zabudowy. Zmniejszy to do niezbędnego minimum (określonego w polskim prawie) uciążliwość akustyczną wynikającą z jej funkcjonowania.

    Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późniejszymi zmianami) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym w zakresie spraw związanych z komunikacją należy do zadań własnych gminy.

    W rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późniejszymi zmianami) realizacja dróg i ulic jest celem publicznym.

    Zgodnie z art. 33 wyżej wymienionej ustawy ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z innymi przepisami prawa kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Ustalenia projektu "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Celtycka - Słowiańska" nie wykroczyły poza te granice.

    Ponadto zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym, jak również art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, korzystanie z nieruchomości lub jej części, w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe, bądź istotnie ograniczone, właściciel może żądać od gminy:

    1. odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę,
    2. wykupienia nieruchomości lub jej części,
    3. zamiany nieruchomości na inną.

W przypadku braku porozumienia w przedmiotowej sprawie, możliwe jest uruchomienie procedury wywłaszczeniowej zgodnie z art. 112 i 113 ustawy z dnia 12 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późniejszymi zmianami). Na podstawie art. 128 wyżej wymienionej ustawy, wywłaszczenie nieruchomości następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczanej.

Należy uznać, że interes osób, których grunty przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele publiczne jest zabezpieczony w postaci wymienionych przepisów prawa a do realizacji zadań planu konieczne jest utrzymanie zaproponowanych ustaleń.

Z uwagi na powyższe zarzut należy odrzucić.

§ 2

  1. Odrzuca się w części zarzut wniesiony w piśmie z dnia 27 października 2003 roku przez Pana Krzysztofa Stobniaka, zamieszkałego w Kaliszu przy ul. Słowiańskiej, dotyczący działki o numerze ewidencyjnym 176/5 (obręb nr 148).
  2. Zarzut dotyczy przeznaczenia części działki nr 176/5 pod realizację 16-metrowego pasa zieleni urządzonej, oznaczonej symbolem 59ZP.

  3. Uzasadnienie odrzucenia zarzutu, o którym mowa w ust. 1:

Działka oznaczona numerem ewidencyjnym 175/6 w przedstawionym po raz drugi na wyłożeniu do publicznego wglądu projekcie planu przeznaczona jest w większości na cele zabudowy mieszkaniowej. Południową część tej działki - w pasie 16-metrów wzdłuż cieku Piwonka - przeznacza się natomiast pod tereny zieleni urządzonej - jednostka urbanistyczna oznaczona symbolem 59ZP. Jest to pas terenu (o różnych szerokościach), który na całym odcinku cieku Piwonka zabezpiecza się na cele poprawnego jego funkcjonowania, w szczególności w związku z tym, iż jest to obecnie podstawowy odbiornik wód opadowych nie tylko z terenu objętego projektem planu "Celtycka-Słowiańska" ale również dalej położonych rejonów miasta. Ma to duże znaczeniu z uwagi na stale zachodzące procesy urbanizacyjne tego rejonu Kalisza i zakładane w planie powstanie na tym terenie osiedla zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej, a więc co za tym idzie znaczne zwiększenie spływu wód opadowych z terenów utwardzonych w trakcie przechodzących ulew bądź długotrwałych deszczy.

W wyniku ponownej analizy projektu planu uznano, iż możliwe jest uwzględnienie w części zgłoszonego przez Pana Krzysztofa Stobniaka zarzutu, tj. poprzez zmniejszenie wyznaczonej w projekcie planu szerokości pasa zieleni z 16 do 10 metrów, celem zachowania naturalnego korytarza ekologicznego rzeki Piwonki jako zadania "celu publicznego", nieprzerwanie na całej długości tej rzeki. Nie możliwe jest zrezygnowanie z wyznaczenia na omawianej działce niewielkiego (po zaproponowanym obecnie jego zawężeniu do 10 metrów) pasa terenu pod zieleń publiczną z uwagi na konieczność zabezpieczenia choć minimalnego pasa eksploatacyjnego wzdłuż tego cieku, który - jak to wynika z ukształtowania terenu - będzie głównym odbiornikiem wód deszczowych z całego osiedla i pozostałych terenów położonych w strefie jego oddziaływania.

Nie znajdują uzasadnienia zgłoszone w złożonym zarzucie obawy dotyczące braku dostępu właściciela działki nr 176/5 do strumyka. Z uwagi na charakter projektowanej jednostki urbanistycznej - zieleń publiczna, urządzona, będzie to teren ogólnodostępny, a więc służący całej wspólnocie samorządowej, z którego będą mogli korzystać (w granicach obowiązującego prawa) wszyscy użytkownicy tej i pozostałych części miasta. Dotyczy to również właściciela działki nr 176/5.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późniejszymi zmianami) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym w zakresie spraw związanych z zielenią publiczną należy do zadań własnych gminy.

W rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późniejszymi zmianami) realizacja zieleni publicznej jest celem publicznym.

Zgodnie z art. 33 wyżej wymienionej ustawy ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z innymi przepisami prawa kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Ustalenia projektu "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Celtycka - Słowiańska" nie wykroczyły poza te granice.

Ponadto zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym jak również art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, korzystanie z nieruchomości lub jej części, w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe, bądź istotnie ograniczone, właściciel może żądać od gminy:

  1. odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę,
  2. wykupienia nieruchomości lub jej części,
  3. zamiany nieruchomości na inną.

W przypadku braku porozumienia w przedmiotowej sprawie, możliwe jest uruchomienie procedury wywłaszczeniowej zgodnie z art. 112 i 113 ustawy z dnia 12 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późniejszymi zmianami). Na podstawie art. 128 wyżej wymienionej ustawy, wywłaszczenie nieruchomości następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczanej.

Należy uznać, że interes osób, których grunty przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele publiczne jest zabezpieczony w postaci wymienionych przepisów prawa a do realizacji zadań planu konieczne jest utrzymanie zaproponowanych ustaleń.

Z uwagi na powyższe zarzut należy odrzucić w omówionej wyżej części.

 

 

 

§ 3

  1. Odrzuca się w części zarzut wniesiony w piśmie z dnia 16 października 2003 roku przez Panią Bogumiłę Kałużę, zamieszkałą w Kaliszu przy ul. Słowiańskiej, dotyczący działki o numerze ewidencyjnym 179 (obręb nr 148).
  2. Zarzut dotyczy poszerzenia ulicy Słowiańskiej, oznaczonej symbolem 04KL na terenie działki o numerze ewidencyjnym 179.

  3. Uzasadnienie odrzucenia zarzutu, o którym mowa w ust. 1:

Działka oznaczona numerem ewidencyjnym 179 w przedstawionym po raz drugi na wyłożeniu do publicznego wglądu projekcie planu przeznaczona jest w większości na cele zabudowy mieszkaniowej. Północną część tej działki (wzdłuż istniejącej ulicy Słowiańskiej) przeznacza się natomiast pod poszerzenie tej ulicy do parametrów drogi lokalnej - jednostka urbanistyczna oznaczona symbolem 04KL. Jak wykazała powtórna analiza projektu planu poszerzenie ulicy Słowiańskiej, na odcinku oznaczonym na rysunku projektu planu symbolem 04KL jest niezbędne i musi zostać utrzymane. Zakłada się, że szerokość ulicy w liniach rozgraniczających docelowo wynosić będzie 12,0 m. Jest to znaczne zmniejszenie, w stosunku do szerokości omawianej drogi wyznaczonej w poprzednio obowiązującym na przedmiotowym terenie miejscowym planie szczegółowym zagospodarowania przestrzennego. Zmniejszenie to nie może zostać dalej korygowane. Poprzednio obowiązujący plan zakładał, iż szerokość przedmiotowej drogi wynosić będzie 20 metrów (droga obsługująca całe osiedle).

Ulica Słowiańska służy obecnie obsłudze komunikacyjnej nieruchomości położonych w północnej części osiedla. Jest to jedna z dwóch ulic (ul. Słowiańska po północnej stronie cieku Piwonka, a ul. Celtycka po południowej stronie tego cieku) stanowiących szkielet komunikacyjny tego osiedla w układzie równoleżnikowym.

Poszerzenie tej ulicy jest niezbędne w celu obsługi komunikacyjnej istniejącej i projektowanej zabudowy. To właśnie do tej ulicy dochodzą obecnie - i projektowanych jest w założeniach projektu planu wiele innych - drugorzędne układy komunikacyjne, których jedynym powiązaniem z miastem jest właśnie ul. Słowiańska. Projekt planu, którego podstawowym zadaniem jest pokazanie i wyznaczenie podstawowego schematu komunikacyjnego osiedla wg zasad uwzględniających zachowanie - określonej w przepisach prawa - hierarchiczności układów drogowych, nie może w tym wypadku odstąpić od obowiązujących norm. Nie bez znaczenia z punktu widzenia ekonomicznego jest fakt, iż omawiana droga projektowana jest na bazie istniejącego układu komunikacyjnego, który stanowi obecnie podstawowy szkielet komunikacyjny tego osiedla. Tak więc rozwiązanie to jest najkorzystniejsze z uwagi na wykorzystanie ul. Słowiańskiej do prawidłowej obsługi przede wszystkim już istniejącej zabudowy.

W celu zwiększenia odległości projektowanej drogi od istniejącego budynku mieszkalnego na terenie działki nr 179 dokonano korekty przebiegu tej ulicy w liniach rozgraniczających, przesuwając ją nieznacznie w kierunku północnym. Uzyskano przez to równomierne poszerzenie tej ulicy po obu jej stronach, a co za tym idzie zwiększenie odległości nowoprojektowanej jezdni od istniejącej zabudowy na terenie działki 179. W istniejącym stanie zainwestowania, nie jest jednak możliwe zlikwidowania tego układu drogowego przez co można byłoby uzyskać bardziej korzystne warunki dla zamieszkania. Jest to również nie możliwe z uwagi na położenie omawianej nieruchomości w strefie oddziaływania skrzyżowania ul. Słowiańskiej i Rzymskiej. Dlatego w ustaleniach planu znalazły się zapisy o możliwości wprowadzania na tym terenie usług, co powodowałoby pozytywne w tym przypadku (z uwagi na istniejące już uciążliwości) procesy przekształcania się zabudowy mieszkaniowej w usługową, która nie wymaga zachowania wysokich norm środowiskowych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późniejszymi zmianami) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym w zakresie spraw związanych z komunikacją należy do zadań własnych gminy.

W rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późniejszymi zmianami) realizacja dróg i ulic jest celem publicznym.

Zgodnie z art. 33 wyżej wymienionej ustawy ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z innymi przepisami prawa kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Ustalenia projektu "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Celtycka - Słowiańska" nie wykroczyły poza te granice.

Ponadto zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym jak również art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, korzystanie z nieruchomości lub jej części, w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe, bądź istotnie ograniczone, właściciel może żądać od gminy:

  1. odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę,
  2. wykupienia nieruchomości lub jej części,
  3. zamiany nieruchomości na inną.

W przypadku braku porozumienia w przedmiotowej sprawie, możliwe jest uruchomienie procedury wywłaszczeniowej zgodnie z art. 112 i 113 ustawy z dnia 12 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późniejszymi zmianami). Na podstawie art. 128 wyżej wymienionej ustawy, wywłaszczenie nieruchomości następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczanej.

Należy uznać, że interes osób, których grunty przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele publiczne jest zabezpieczony w postaci wymienionych przepisów prawa a do realizacji zadań planu konieczne jest utrzymanie zaproponowanych ustaleń.

Z uwagi na powyższe zarzut należy odrzucić w omawianej wyżej części.

 

 

 

§ 4

  1. Odrzuca się w części zarzut wniesiony w piśmie z dnia 10 listopada 2003 roku przez Pana Jana Nowackiego, zamieszkałego w Kaliszu przy ul. Słowiańskiej, dotyczący działki o numerze ewidencyjnym 107 (obręb nr 148).
  2. Zarzut dotyczy zmniejszenia wyznaczonego pasa zieleni urządzonej oznaczonego symbolem 57ZP do 10 metrów oraz przesunięcia drogi 18 KD (wyznaczonej poza terenem działki nr 107) "za pas ujścia wodnego", czyli na teren oznaczony symbolem 64ZP.

  3. Uzasadnienie odrzucenia zarzutu, o którym mowa w ust. 1:

Działka oznaczona numerem ewidencyjnym 107 w przedstawionym po raz drugi na wyłożeniu do publicznego wglądu projekcie planu przeznaczona jest w większości na cele zabudowy mieszkaniowej. Północną część tej działki - wzdłuż istniejącej cieku wodnego - przeznacza się natomiast pod zieleń urządzoną - jednostka urbanistyczna oznaczona symbolem 57ZP. Jak wykazała powtórna analiza projektu planu możliwe jest zmniejszenie pasa zieleni urządzonej na terenie przedmiotowej działki do wnioskowanej przez właściciela tej posesji szerokości 10 metrów. Zatem w tej części zgłoszony zarzut został uwzględniony. Nie znajduje uzasadnienia zarzut dotyczący zmniejszenia ilości działek budowlanych na terenie działki nr 107. Pokazane na rysunku planu liniami przerywanymi propozycje podziału na działki budowlane są jedynie pewną sugestią autorów opracowania, wynikającą z położenia danej nieruchomości w stosunku do dróg publicznych, bądź też z obecnego stanu jej zainwestowania i wykorzystania. Z uwagi na dużą powierzchnię przedmiotowej działki (blisko 1 ha) oczywistym jest, że istnieje możliwość wyznaczenia większej ilości działek budowlanych z przeznaczeniem ich na cele zabudowy mieszkaniowej, pod warunkiem zapewnienia dla nich dostępu (np. poprzez drogę wewnętrzną) do układu dróg publicznych oraz nadania im gabarytów umożliwiających sytuowanie wyznaczonej w projekcie planu zabudowy.

Natomiast niecelowe jest uwzględnienie propozycji przesunięcia projektowanej drogi dojazdowej, oznaczonej symbolem 18 KD w kierunku północnym, tj. w kierunku torów kolejowych. W obecnej wersji projektu planu ulica ta prowadzona jest wzdłuż istniejącego kolektora wodociągowego, co pozwala na ekonomiczne wykorzystanie terenu, uwzględniając strefy wolne od zabudowy. Układ równoległy do urządzeń infrastruktury technicznej zapewnia dogodny dostęp do kolektora celem prowadzenia prac eksploatacyjno-remontowych. Jednocześnie po północnej stronie tej drogi możliwe było wyznaczenie pasa terenu (pomiędzy drogą 18KD a terenami kolejowymi) przeznaczonego pod działalność gospodarczą i składy z pewnymi oczywistymi ograniczeniami co do wykorzystania tego terenu uwarunkowanymi zachowaniem niezbędnych stref od kolektorów infrastruktury technicznej oraz terenów kolejowych. Tak więc zaproponowane rozwiązanie jest najbardziej racjonalne biorąc pod uwagę przyszłe wykorzystania przedmiotowych terenów na cele inwestycyjne oraz obsługę komunikacyjną tych terenów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późniejszymi zmianami) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym w zakresie spraw związanych z komunikacją oraz zielenią publiczną należy do zadań własnych gminy.

W rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późniejszymi zmianami) realizacja dróg i ulic oraz zieleni publicznej jest celem publicznym.

Zgodnie z art. 33 wyżej wymienionej ustawy ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z innymi przepisami prawa kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Ustalenia projektu "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Celtycka - Słowiańska" nie wykroczyły poza te granice.

Ponadto zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym jak również art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, korzystanie z nieruchomości lub jej części, w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe, bądź istotnie ograniczone, właściciel może żądać od gminy:

  1. odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę,
  2. wykupienia nieruchomości lub jej części,
  3. zamiany nieruchomości na inną.

W przypadku braku porozumienia w przedmiotowej sprawie, możliwe jest uruchomienie procedury wywłaszczeniowej zgodnie z art. 112 i 113 ustawy z dnia 12 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późniejszymi zmianami). Na podstawie art. 128 wyżej wymienionej ustawy, wywłaszczenie nieruchomości następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczanej.

Należy uznać, że interes osób, których grunty przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele publiczne jest zabezpieczony w postaci wymienionych przepisów prawa a do realizacji zadań planu konieczne jest utrzymanie zaproponowanych ustaleń.

Z uwagi na powyższe zarzut należy odrzucić w omawianej wyżej części.

 

§ 5

  1. Odrzuca się w części zarzut wniesiony w piśmie z dnia 10 listopada 2003 roku przez Panią Karolinę Krotoszak zamieszkałą w Kaliszu przy ul. Słowiańskiej, dotyczący działek oznaczonych (po podziale) numerami ewidencyjnymi 108/1 i 108/3 (obręb nr 148).
  2. Zarzut dotyczy zmniejszenia wyznaczonego pasa zieleni urządzonej oznaczonego symbolem 57ZP do 10 metrów oraz przesunięcia drogi 18 KD "za pas ujścia wodnego", czyli na teren oznaczony symbolem 64ZP.

     

     

  3. Uzasadnienie odrzucenia zarzutu, o którym mowa w ust. 1:

Działki oznaczone numerami ewidencyjnymi 108/1 i 108/3 w przedstawionym po raz drugi na wyłożeniu do publicznego wglądu projekcie planu przeznaczona jest w większości na cele zieleni urządzonej - jednostki urbanistyczne oznaczone symbolami 57ZP i 64 ZP oraz układ komunikacyjny - jednostka urbanistyczna oznaczona symbolem 18KD. Jak wykazała powtórna analiza projektu planu możliwe jest w części uwzględnienie zgłoszonego zarzutu. Dotyczy to likwidacji pasa terenu przeznaczonego pod zieleń urządzoną, oznaczonego symbolem 64 ZP na rzecz umożliwienia prowadzenia na tym terenie działalności gospodarczej i składów z pewnymi oczywistymi ograniczeniami co do wykorzystania tego terenu uwarunkowanymi zachowaniem niezbędnych stref od kolektorów infrastruktury technicznej oraz terenów kolejowych. Uwzględniając tą część zarzutu uzyskano dodatkowe tereny, które można będzie przeznaczyć na cele inwestycyjne.

Nie znajduje uzasadnienia zarzut dotyczący zmniejszenia ilości działek budowlanych na terenie - jak wynika z kontekstu złożonego pisma - działki nr 109, której Pani Krotoszak jest również właścicielem. Pokazane na rysunku planu liniami przerywanymi propozycje podziału na działki budowlane są jedynie pewną sugestią autorów opracowania wynikającą z położenia danej nieruchomości w stosunku do dróg publicznych bądź też z obecnego stanu jej zainwestowania i wykorzystania. Z uwagi na dużą powierzchnię przedmiotowej działki (ca 0,8 ha) oczywistym jest, że istnieje możliwość wyznaczenia większej ilości działek budowlanych z przeznaczeniem ich na cele zabudowy mieszkaniowej, pod warunkiem zapewnienia dla nich dostępu do układu dróg publicznych oraz nadania im gabarytów umożliwiających sytuowanie wyznaczonej w planie zabudowy.

Natomiast niecelowe jest uwzględnienie propozycji przesunięcia projektowanej drogi dojazdowej, oznaczonej symbolem 18 KD w kierunku północnym, tj. w kierunku torów kolejowych. W obecnej wersji projektu planu ulica ta prowadzona jest wzdłuż istniejącego kolektora wodociągowego, co pozwala na ekonomiczne wykorzystanie terenu, uwzględniając strefy wolne od zabudowy. Układ równoległy do urządzeń infrastruktury technicznej zapewnia dogodny dostęp do kolektora celem prowadzenia prac eksploatacyjno-remontowych. Jednocześnie po północnej stronie tej drogi możliwe było wyznaczenie pasa terenu (pomiędzy drogą 18KD a terenami kolejowymi) przeznaczonego pod działalność gospodarczą i składy, co zostało omówione powyżej. Tak więc zaproponowane rozwiązanie jest najbardziej racjonalne biorąc pod uwagę przyszłe wykorzystania przedmiotowych terenów na cele inwestycyjne oraz obsługę komunikacyjną tych terenów.

Z uwagi na przyjęte rozwiązania komunikacyjne niemożliwe jest również zmniejszenie pasa zieleni urządzonej oznaczonej symbolem 57 ZP na terenie działek 108/1 i 108/3 do wnioskowanej przez właściciela tej posesji szerokości 10 metrów. Wynika to z kształtu tej działki, która po uwzględnieniu minimalnych odległości od projektowanej drogi oraz istniejącego cieku nie nadaje się do zabudowy. Możliwe jest natomiast uwzględnienie w projekcie planu zmniejszenia szerokości pasa zieleni urządzonej oznaczonej symbolem 57 ZP (do 10 metrów) na terenie działki nr 109, której Pani Krotoszak jest również właścicielem - analogicznie jak dla sąsiedniej działki oznaczonej numerem 107.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późniejszymi zmianami) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w tym w zakresie spraw związanych z komunikacją oraz zielenią publiczną należy do zadań własnych gminy.

W rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późniejszymi zmianami) realizacja dróg i ulic oraz zieleni publicznej jest celem publicznym.

Zgodnie z art. 33 wyżej wymienionej ustawy ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z innymi przepisami prawa kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Ustalenia projektu "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Celtycka - Słowiańska" nie wykroczyły poza te granice.

Ponadto zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym jak również art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, korzystanie z nieruchomości lub jej części, w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe, bądź istotnie ograniczone, właściciel może żądać od gminy:

  1. odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę,
  2. wykupienia nieruchomości lub jej części,
  3. zamiany nieruchomości na inną.

W przypadku braku porozumienia w przedmiotowej sprawie, możliwe jest uruchomienie procedury wywłaszczeniowej zgodnie z art. 112 i 113 ustawy z dnia 12 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późniejszymi zmianami). Na podstawie art. 128 wyżej wymienionej ustawy, wywłaszczenie nieruchomości następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczanej.

Należy uznać, że interes osób, których grunty przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele publiczne jest zabezpieczony w postaci wymienionych przepisów prawa a do realizacji zadań planu konieczne jest utrzymanie zaproponowanych ustaleń.

Z uwagi na powyższe zarzut należy odrzucić w omawianej wyżej części.

§ 6

Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi Miasta Kalisza.

§ 7

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.